próżnia

1. Mówić, pisać itp. w próżnię «mówić, pisać itp., nie mając nadziei na otrzymanie odpowiedzi, nie spodziewając się żadnego oddźwięku, zainteresowania, zrozumienia»: Jedni może tok jego myśli śledzą z uwagą, inni, gdy ich temat nie interesuje (...) wyłączają swój aparat, drwiąc niemiłosiernie z prelegenta, który tymczasem mówi dalej – w próżnię. NŚ 27/1926.

2. Plan, projekt itp. zawisł, wisi, jest zawieszony w próżni «plan, projekt itp. przestał być realny, stracił oparcie w rzeczywistości, nie wiadomo, jakie będą jego losy»: Władysia nagle odwołano z Królewca, w ministerium zmieniał się kurs (...) kariera Władysia zawisła w próżni – nosił się z zamiarem opuszczenia służby państwowej. M. Kuncewiczowa, Cudzoziemka.

3. Pytanie, propozycja itp. zawisły w próżni «pytanie, propozycja itp. nie wywołały żadnej reakcji»: Dobra rada Francuzów zawisła w próżni. Polityka 33/2000.

4. Słowa, argumenty itp. padają, trafiają w próżnię; film, książka, sztuka itp. trafia w próżnię «słowa, argumenty itp. nie wywołują żadnego oddźwięku; film, książka, sztuka itp. nie wzbudza żadnego zainteresowania»: Jednym z bardziej istotnych zadań jest dla mnie sprecyzowanie, do kogo ma trafić konkretna książka. Jeżeli od początku nie ma określonego adresata, to przechodzi zupełnie niezauważona, trafia w próżnię. Przekrój 21/2001.